وضعیت عجیب ایران در آستانه المپیک توکیو| کاروان ایران، طلایی نمی‌خواهد!

احسان سرفرازی | شهرآرانیوز؛ در‌صورتی که سهراب مرادی نتواند سهمیه المپیک را بگیرد، از ۸ مدال‌آور ایران در ریو، فقط یک نفر به توکیو خواهد رفت! کیانوش رستمی، سهراب مرادی، حسن یزدانی (طلا)، کمیل قاسمی (نقره)، سعید عبدولی، قاسم رضایی، حسن رحیمی و کیمیا علیزاده (برنز). این‌ها نام ۸ ورزشکاری است که ۵ سال قبل در المپیک ریو برای ورزش ایران ۸ مدال رنگارنگ کسب کردند و ایران را در رده بیست‌و‌پنجم جدول مدالی المپیک قرار دادند. حالا و درحالی‌که کرونا باعث تعویق یک‌ساله المپیک شده و نزدیک به ۲ ماه تا شروع این رویداد بزرگ باقی مانده، با نگاهی به فهرست مدال‌آوران المپیک قبلی کمی غصه‌مان می‌گیرد.

 

سؤال بزرگ اینجاست که چرا ورزشکارانی که توانایی رفتن روی سکوی المپیک را دارند، در این سال‌ها به‌درستی حفظ نشدند و حالا هر کدام در یک گوشه با خاطرات المپیک ریو زندگی می‌کنند. باورنکردنی است که بگوییم از میان این ۸ نفر فقط حسن یزدانی توانسته است مجوز ورود به المپیک توکیو را کسب کند و شاید در روز‌های آینده سهراب مرادی نیز این سهمیه را به دست بیاورد.
کیانوش رستمی که بدون‌شک یکی از مطمئن‌ترین مدال‌های تاریخ وزنه‌برداری کشورمان را در المپیک قبلی به دست آورده بود، سرانجام با تصمیم‌ها و برنامه‌های خودسرانه‌ای که داشت، کار را به جایی رساند که المپیک امسال را باید از خانه تماشا کند.

قاسم رضایی، کمیل قاسمی و حسن رحیمی هم جزو ستاره‌هایی بودند که بعد از المپیک‌۲۰۱۶ دیگر انگیزه‌ای برای ادامه کار نداشتند و عطای ورزش را به لقایش بخشیدند. در‌این‌میان حسن رحیمی شاید بزرگ‌ترین افسوس را برای کاروان ایران به‌جای گذاشت؛ ستاره‌ای که در بیست ونه‌سالگی مطمئنا بازهم می‌توانست دوبنده تیم ملی را به تن کند، اما به‌خاطر مسائل شخصی و بعد از رفتن رسول خادم از فدراسیون کشتی، بی‌خیال حضور در رقابت‌های بین‌المللی و داخلی شد.

سعید عبدولی هم یکی دیگر از ستاره‌هایی بود که غیبتش خیلی در ترکیب تیم ملی توی ذوق خواهد زد. او به عنوان باتجربه‌ترین عضو تیم ملی کشتی فرنگی به‌یک‌باره از سال گذشته توسط محمد بنا کنار گذاشته شد و در کمال تعجب شانسی برای حضور در المپیک پیدا نکرد. عبدولی که در المپیک لندن با اشتباه داوران به مدال نرسید و در ریو برنز گرفت، می‌توانست یکی از شانس‌های کسب مدال در توکیو نیز باشد.

کیمیا علیزاده دیگر‌ستاره‌ای است که به‌طور‌قطع خودش این‌روز‌ها بیشتر از همه افسوس تصمیم‌های اشتباهش را می‌خورد. تنها‌مدال‌آور تاریخ ورزش زنان ایران بعد از چند جراحی سخت ناگهان تصمیم به خروج از ایران گرفت. او با‌وجود خارج‌شدن از ایران برای رسیدن به المپیک توکیو تلاش کرد و تعویق یک‌ساله مسابقات هم به نفع این دختر تکواندوکار بود. با‌این‌حال کیمیا علیزاده در قالب تیم پناهجویان هم نتوانست سهمیه المپیک را کسب کند و از راهیابی به المپیک توکیو بازماند.

با اینکه کاروان المپیک کشورمان خالی از مدال‌آوران دوره قبل شده است، هنوز هم ستاره‌های بزرگی را در اختیار دارد که همگی جزو برترین‌ها در رشته‌های خودشان در جهان هستند. احسان حدادی در دوومیدانی، محمدعلی گرایی در کشتی، میرهاشم حسینی در تکواندو، حسن یزدانی در کشتی و‌... در کنار تیم ملی والیبال کشورمان جزو امید‌های ایران برای کسب مدال هستند.

با‌این‌همه در‌حالی‌که کمتر از ۳ ماه تا شروع رقابت‌های المپیک توکیو باقی مانده است، آنچه تأمل‌برانگیز است و توی ذوق می‌زند، مسائل تأکید برخی فدراسیون‌های ورزشی و ورزشکاران روی «وعده‌ندادن برای کسب مدال» است. حدود ۸۰ روز تا شروع رقابت‌های المپیک توکیو باقی مانده است، با‌این‌حال، اما گویا پویش جدیدی به‌ویژه در رابطه با رشته‌های ورزشی مدال آور ایران در این رقابت‌ها در جریان است؛ اینکه در آستانه المپیک و پس از حمایت‌های صورت‌گرفته تا‌این‌لحظه، شاهد به‌کار‌بردن و تأکید روی عبارت «قول مدال نمی‌دهیم» هستیم.

 

این‌گونه به نظر می‌رسد که اظهارات مطرح‌شده برای برداشتن فشار از روی دوش فدراسیون‌های ورزشی باشد تا در صورت کسب نتایج ضعیف بتوانند به بهترین شکل از خود دفاع کرده و به اظهارات مطرح‌شده قبل از رقابت‌های المپیک مبنی بر اینکه وعده مدال نداده‌اند، استناد کنند؛ در‌صورتی هم که ورزشکاران بتوانند مدال المپیک به دست بیاورند، مصداق بازی برد-برد برای آن‌ها رقم می‌خورد و درحالی‌که وعده کسب مدال و قهرمانی نداده‌اند، موفق به رفتن روی سکو شده‌اند و این‌گونه باد به غبغب می‌اندازند و به بهترین شکل از عملکردشان دفاع می‌کنند.

 

اما‌ ای کاش این درجا‌زدن‌ها، ۳ ماه مانده به المپیک علنی نمی‌شد و سال گذشته و حتی سال قبل‌تر از آن خیلی صریح اعلام می‌کردند که وعده مدال نمی‌دهند و این‌گونه حمایت‌های حداکثری مالی و غیر‌مالی را به دست نمی‌آوردند، چراکه اظهارات اخیر برخی ورزشکاران و رؤسای فدراسیون‌های ورزشی در این برهه زمانی عذر بدتر از گناه است و باید خیلی زودتر از این‌ها اعلام می‌کردند که در المپیک قول کسب مدال نمی‌دهند.